WIDMO

Myślże człowieku, lecz samodzielnie!

Maszże do tego predyspozycje.

Broń swoich racji, nawet bezczelnie.

Miej wreszcie honor oraz ambicję!

Głowa nie służy ci do ozdoby,

Abyś od innych się nie odróżniał!

Są przecież w życiu różne sposoby,

By wypełniła się twoja próżnia.

Ocknij się wreszcie z nic nierobienia

I przestań działać tylko na „enter”.

Świat wokół ciebie ciągle się zmienia,

A twoje zmysły… czym są przejęte?!

Nie odstępujesz od robotyki.

Okablowany siedzisz bezczynnie,

A klawiatury tylko guziki

Ciągną cię w przestrzeń strasznie naiwnie,

Lecz wirtualną, nie tę realną -

Stąd jesteś w stanie dać się sterować.

Widzę przed tobą twą przyszłość czarną,

W której ci przyjdzie wręcz wegetować:

Jeść i wydalać dla funkcji życia

Bez koncentracji i przyjemności.

Teraz już nie masz nic do ukrycia.

Obcy ci będzie stan intymności.

Wszędzie pokażesz zorany tyłek

Byleby tylko w necie zabłysnąć.

O tobie samym… to chyba tyle?

Czym jeszcze mógłbyś się online wcisnąć?

Gdzie się podziały twoje marzenia?!

Gdzie zagubiłeś zdolność radości?!

Łykasz wciąż gówno bez obrzydzenia.

Przed ekranami stygną ci kości.

Jesteś jak pudło bez zawartości -

Bezużyteczne i niepotrzebne.

Ty – twór jedynie sztucznej wolności,

Który przyjmuje to, co haniebne,

Bez krzty chociażby zastanowienia,

Bez określenia potrzeb czy celów.

Przygarniasz wszystko aktem milczenia,

Aby być jednym z baranów wielu.

Depczesz wartości i człowieczeństwo.

Usprawiedliwiasz przemoc i zbrodnię.

Obojętnością wpadasz w szaleństwo.

Ważne by było tobie wygodnie.

Z resztą nie liczysz się, bo i… po co?!

Twój czubek nosa jest najważniejszy.

Pracujesz za dnia, a siedzisz nocą

W mediach, przez które żeś odporniejszy

Na to, co kiedyś istotne było,

Niezastąpione i wartościowe.

Cóżże się człeku z tobą zrobiło?!

Portal zaśmiecił ci bzdurą głowę.

Być może czujność całkiem straciłeś

Na to, że życie się twoje kończy.

Nie zauważysz, że kiedyś byłeś,

Krążąc jak widmo w sieciówce łączy.

grafika pochodzi ze strony: tapeciarnia.pl