DOM

Cóż to za dom?!, w kącie którego

Pająk przyszłości swej nie planuje,

Świerszcz nie poszuka miejsca swojego

Gdy jesień liśćmi ziemię szturmuje,

Ptak nie przysiądzie na parapecie

Jakby w bezpiecznym chwil odpocznieniu,

A cisza, która błądzi po świecie,

Nie siądzie obok w błogim milczeniu…

Co to za dom?!, w którego progu

Obcas gościnny nie zetrze fleka,

Ziarna fasoli, zboża lub grochu

Nie zadrżą dźwiękiem w dłoniach człowieka,

Zioła w bukietach kruchego suszu

Nie będą pęcznieć nad fajerami,

Z których trzask ognia wpada do uszu

Wskrzeszając przeszłość snu wspomnieniami…

Co to za dom?! bez ogrodzenia,

Na którym kołnierz mchu się zieleni,

Powój się wznosi śladem istnienia

Czy brokat świtu rosą się mieni,

Przez który okiem kwiat się wychyla

Jakby wyglądał, czekał na kogoś,

Nad którym mgła się wznosi, rozpływa,

Odsłania czasu słodycz i słoność…

Co to za dom?!, w którym nie słychać

Wrzasku radości, wzburzenia złości,

W którym niczego nie czuć, nie widać

Żadnego znaku szczerej miłości,

W którym nie pachnie chlebem i ciastem,

Wanilii pąkiem, albo cytryną,

W którym minuty krótkie i ciasne

Strumieniem szczęścia nigdy nie płyną…

Bezcennym zdają się kąty wszystkie,

Okna, na których czas farbę zdrapał,

Szyby zamglone i nieprzejrzyste

I wciąż ten świeży, niewinny zapach,

Kartki zeszytów, co atramentem

Zdają się czasu zacierać ślady,

I wiatr, co w progu rozsypał miętę,

Szarpiąc firanki jak dla zabawy…

Bezcennym bywa dom pełen wspomnień,

Przez próg którego wchodzisz z wzruszeniem,

Jakbyś się wtapiał w przepiękną powieść

Własnej młodości spisanej istnieniem.

Zasiadasz w ciszy przy pustym stole

Obok pająka, co żagle przędzie,

Świerszcz pieści nuty smutne, wesołe,

Nadzieja wspiera, że jakoś będzie…