Był czas, że nie baliśmy się spojrzenia w oczy,
Dotyku dłoni oraz twarzą w twarz rozmowy.
Dziś niejednego zachowanie to zaskoczy
Jakby na szczerą bliskość nikt nie był gotowy.
Był czas, w którym z sąsiedztwa rodziła się przyjaźń
A życie towarzyskie kwitło niesłychanie.
Dziś posesja za płotem jest po prostu czyjaś,
Codzienność w tym układzie ciąży jak skaranie.
Był czas, że się empatia ludziom udzielała,
Dotykając najczulszych strun wrażliwej duszy.
Dziś pycha ją za sakwę srebrników sprzedała,
Więc na krzywdę drugiego mało kto się ruszy.
Był czas, w którym dzieci się rojem gromadziły,
Zarażając radością całą wokół przestrzeń.
Dziś się w zwojach i w łączach całkiem pogubiły.
Żadne widzieć w realu drugiego już nie chce.
Cmentarzysko pęcznieje w obecnym klimacie.
Wnętrze martwej natury człowieka oszpeca,
Więc się wszędzie lansuje w dość kosztownej szacie
I przed prawdą o sobie w ozdoby ucieka.
grafika pochodzi ze strony: tapeciarnia.pl
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz