Wchodzę do baru. Bratniej duszy szukam.
W tłumie być może się zawieruszyła.
Palcami o blat niecierpliwie stukam,
By Krwawa Mary w piersi mnie wtuliła.
Barman coś mruczy do gościa pod nosem,
Który ode mnie siedzi nieco dalej
I się odzywa doń ochrypłym głosem:
"Nie pierdol głupot i do pełna nalej!".
Ref.
Z wszech stron otacza mnie dym papierosów,
Odór gorzały zagęszcza powietrze,
Które się wdziera niczym kwas do oczu,
Więc łzy obijam o blat, chociaż nie chcę.
Charkot mnie nagle zaczepia rozmową:
"Nic się nie przejmuj. Wypij strzemiennego,
Po którym wszelkie zmartwienia odchodzą,
Więc się uwolnisz od gówna, kolego."
Brzęk szkła w toaście roztargnienie budzi.
Przełykiem strumień znieczulenia spływa,
Więc coraz śmielej wychodzę do ludzi,
Ego mej twarzy już w dłoniach nie skrywa.
Ref.
Z wszech stron otacza mnie dym papierosów,
Odór gorzały zagęszcza powietrze.
Diabeł zagląda mi chytrze do oczu
I moją pychę pochwałami łechce.
Wiruje Ziemia spódnicą w obrotach.
Uważam, aby na nią nie nadepnąć.
Koleś się obok w swych gestach szamota.
Ja się hamuję, by się nie odszczeknąć.
On coraz głośniej płacze nad swym losem,
Który go w dupę kopnął na zakręcie,
Później zaciągnął fioletowym nosem
I, czkając, mówił: "Ty masz, stary, szczęście."
Ref.
Z wszech stron otacza mnie dym papierosów,
Odór gorzały zagęszcza powietrze.
Czerń mi napływa ślepotą do oczu
I nagle pada pod stopami serce.
Budzę się rano pod mostem w kartonach,
Z głową wtuloną w kałużę wymiotów.
Wilgoć powietrza wydaje się słona.
Znów mnie osacza sfora mych kłopotów.
Nie wiem, gdzie jestem, więc idę na czuja.
Samotność dźwigam na plecach zgarbionych.
Przechodzi obok ktoś ze słowem: "Szuja!".
Czuję bicz wzroku niemal z każdej strony.
Ref.
I znów uciekam, gdzie dym papierosów,
Odór gorzały zagęszcza powietrze.
Niechaj mnie chwali bełkot schlanych głosów.
Życia w realu nie zniosę, więc nie chcę.
grafika pochodzi ze strony: tapeciarnia.pl
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz