środa, 10 maja 2023

SAMOTNY CZŁOWIEK

Ludzkie problemy - przykre obciążenie,

Które do dołu nas ciągnie na zgubę,

Z ciał wyciskając sił bezradne tchnienie

I radość kreśląc jakoby ułudę.


Wszystko szarością, czernią się wydaje

Opłakiwaną przez kraczące wrony.

W lamentach dusza cierpieć nie przestaje,

Bo świat się zdaje z snów ogołocony


I okradziony z marzeń, możliwości,

Co przysługują w czepku urodzonym.

Pod krzyżem trzeszczą schorowane kości,

Czyniąc na przekór drogą utrudzonym.


Chowa się człowiek przygnębiony męką,

By nie narażać się na ośmieszenie,

Gdyż zaufanie jak szkło na pół pękło,

Gdy go zdeptały wstyd i poniżenie,


Bowiem głodnego syty nie zrozumie -

Empatia często obca bywa ludziom

Przez co samotnym można być choć w tłumie,

W środku smutnym z uśmiechniętą buzią.


Nad takim krążą sępy niezlęknione

Myśli, co które nadzieję zżerają.

Wszystko się zdaje zatem już skończone,

Gdyż owe sępy litości nie mają,


Więc szarobure płyną w ciszę słowa

Ust, co nie zwykły żebrać o pociechę.

Zraniony człowiek przed ludźmi się chowa,

Idąc przez życie ze sztucznym uśmiechem,


A kiedy znika... sieje zaskoczenie,

Bo przecież bywał duszą towarzystwa.

Jego odejście to niewyjaśnienie

Tego, co zgasło jak w przestrzeni iskra,


Która z płomieni wyrywa się w niebo

I nad ogniskiem wznosi się zgubiona,

A gdy nie trafi na podatne drzewo,

Przepada całkiem przez ciemność zduszona...


Tak jest z przybitym do ziemi człowiekiem.

Pod gruzem zmartwień, w zgliszczach niepowodzeń,

Gdzie pędzi życie od szczęścia dalekie,

Wierząc, że przecież nie może być gorzej,


A mimo tego tryska wesołością,

Bo otoczony jest ludźmi do tańca.

Nie chce obnosić się z własną przykrością,

Którą by dźwigać... już mu sił nie starcza,


Więc się podrywa od gzymsu ku niebu

I leci... leci... niczym iskra w przestrzeń...

Gdy się rozbija, wszyscy szepczą: "Czemu?"

Nad ciałem, które jeszcze szarpią dreszcze,


Po czym się wszyscy rozchodzą do siebie,

Zapominając o stracie i szoku.

Nikt nic o nikim znów wszystkiego nie wie,

Przyjmując tylko to, co miłe oku.

grafika pochodzi ze strony: tapeciarnia.pl



Brak komentarzy:

Prześlij komentarz