RAZEM

Patrzę na ciebie z taką świadomością,

Że dziś cię widzę raz, ale ostatni…

Myśl tę przytulam do serca z czułością

Z niej czerpiąc gorzki żal współczucia bratni

I nic się wówczas poza tym nie liczy

Jak to, że dzisiaj mamy tylko dobę.

Chcę, by czas wspólny był pełen słodyczy,

Więc wszystko z tobą i dla ciebie robię.

Patrzę przez okno i rozważam stale,

Że dziś się właśnie z sobą pożegnamy.

Spoglądam w przeszłość twardo i zuchwale,

I widzę, ile już za sobą mamy.

Nie chcę zmarnować ani jednej chwili

Na przepychanki czy słowną szermierkę.

Życie jak słońce zachodem się chyli…

Pragnę cię trzymać jedynie za rękę

I w twoich oczach tylko się zanurzyć

Przy ciszy błogiej akompaniamencie.

Nikt nam niczego już nie będzie wróżyć.

Istotne dla nas jest dzisiejsze szczęście.

Nie myślę o tym, co było lub będzie,

I celebruję tylko, co tu – teraz.

Mam nasze dobro wyłącznie na względzie.

Wszystkimi kiedyś już żyliśmy nieraz.

Nastała pora, byśmy się skupili

Na sobie szczerze oraz z wzajemnością.

Po drodze tyle żeśmy utracili…

Dziś delektować trzeba się miłością.

Tyle musiało upłynąć lat wspólnych,

Bym zrozumiała kim naprawdę jestem.

Przeminął okres pretensji czupurny.

Zawarłam układ z niepokornym sercem

I dziś, się budząc, tobie się przyglądam

Jakby ostatni raz na pożegnanie -

Niczego wówczas od losu nie żądam

Niż bycia z tobą zanim to nastanie.

Świadomość tego, że cię stracić mogę

I że być może widzę raz ostatni,

Trzeźwym spokojem ostudza mą głowę,

Wszelkie emocje nieprzyjemne gasi

I dzięki temu mam cierpliwość większą

Do traktowania twych wad pobłażliwiej,

Mam też codzienność nad wyraz piękniejszą -

Nigdy nie żyłam, jak dzisiaj, prawdziwiej.

Warto traktować ludzi z taką myślą,

Że ich niebawem, w sekundzie stracimy,

I choćby gorycz w złości przełknąć przyszło,

Sami się swoim spokojem zdziwimy,

Bo człowiekowi trzeba żyć obawą

O możliwości bycia jeszcze razem -

Brak tego lęku staje się zarazą,

Pod której wpływem serce zda się głazem.

grafika pochodzi ze strony: tapeciarnia.pl