NIESTETY

Nie ma już nic między nami z tego, co było…

Choć myślałam, że może wciąż tli się nadzieja,

Że jeszcze nic bezpowrotnie się nie skończyło,

Że nas miłość bezczelnie i tanio nie sprzeda.

Nasza przeszłość się zdaje jedynie legendą,

Wymyśloną historią kiepskiego romansu,

A zniszczenia w nas rośnie niebywałe tempo

I odsuwa od siebie jakby w sidłach transu.

Nasze światy są obok, lecz jak za kurtyną,

A milczenie potrzebę rozmowy przerasta.

Niechęć wszelka jest tego największą przyczyną,

Że planeta dla dwojga wydaje się ciasna.

Odpływamy, lecz całkiem w przeciwnych kierunkach.

Twoje słońce wciąż wschodzi, a moje zachodzi.

Nasze dusze jak żagle rozpięte na sznurkach

Opadają bezsilnie przy kadłubach łodzi.

Na przestrzeni mieszkania przechodzisz jak widmo.

Siadasz w kącie pokoju pod maską prasówki.

Nawet to mi już w tobie przeokropnie zbrzydło,

Że na swoje potknięcia nie szukasz wymówki.

Nie pozwalasz mi w sobie zobaczyć kobiety.

Nawet w twarzy człowieka rysów nie poznaję,

Kiedy spoglądam w lustro i wzdycham: „Niestety,

Jakąś rzeczą zbyteczną dla ciebie się staję…”

W którym życia momencie przyszło rozdwojenie?

Kiedy nagle od siebie się odsunęliśmy?

Może tylko złączyło nas zauroczenie,

Które w naiwny sposób w sobie odkryliśmy?

Teraz mówisz, lecz na mnie nigdy nie spoglądasz.

Opowiadasz o sobie, nie pytając o mnie.

Pokorności uległej wciąż ode mnie żądasz,

Więc się czuję przy tobie jakby nieprzytomnie.

Wszystko wokół się stało szare, niepotrzebne,

Monotonne i nudne w istnienia oprawie,

A mnie marzą się chwile jak ptaki podniebne,

Wiatr we włosach i księżyc na błyszczącym stawie,

Dłonie w splocie i oczy połączone wzrokiem,

Wdzięczność serca, że teraz jesteśmy przy sobie,

A tymczasem… codzienność wychodzi mi bokiem

Z pustką w sercu i smutkiem w przygnębionej głowie,

Więc odchodzę, niestety… i w cień się odsuwam,

Zabierając jedynie dowód i torebkę

I przedziwnie niczego w sobie nie odczuwam,

I niczego po sobie pozostawiać nie chcę.

Podejrzewam, że nawet nic nie zauważysz,

Jakby mnie w twoim życiu przenigdy nie było.

Mam nadzieję, że więcej już mi się nie zdarzysz

I że będziesz jedynie tym, co mi się śniło.