NA POLANIE

We Wąsoszu była moda,

Czy to chłopak, panna młoda,

Na polanach gdzieś tam w lesie,

Echo bydła ryk hen! niesie,

Bowiem młodzież wypasała

Krowy, które pilnowała

By się w chaszczach nie zgubiły,

A do syta nakarmiły,

Tak więc wszyscy w jednej grupie

Pod sosnami przy krów kupie

Z wesołością zgromadzeni

Wśród paproci, ziół zieleni

Szykowali palenisko,

By rozpalić w nim ognisko,

By czas wspólnie spędzić mile,

Z życia uszczknąć piękne chwile.

Tak nad lasem dym się wznosił,

Zapach kur pieczonych nosił

I kartofli, co żar ognia

Wił się w górę jak pochodnia,

Doprowadzał do miękkości,

Skórkę skrobi do chrupkości.

Młodzież głód zaspokoiła,

Później echo w świat goniła,

Klaszcząc w dłonie i śpiewając,

O tym, tamtym rozprawiając.

Tak mijały im godziny

I radości ich przyczyny,

Że gdy z lasu już wracali,

Swą wesołość rozsiewali,

Nie żałując wypasania

I krów w stadzie pilnowania,

Mogli bowiem pofolgować

I pośpiewać, pożartować,

Czasem nogi splątać tańcem –

Rock and roll’a wywijańcem.

Po dniu całym obowiązku

Szli do domu w tym porządku:

Najpierw krowy, a za nimi

Podskokami szczęśliwymi

Chłopcy, z nimi zaś dziewczęta.

I wieczorem cisza pęka,

Niosąc w przestrzeń takie dźwięki:

Krów obżartych mruki, jęki,

Młodych gwary i chichoty,

I szaleństwa oraz psoty.

Takie wtedy to zajęcie

Rozdawało hojnie szczęście,

A dziś trudno jest dogodzić,

Pracę z przyjemnością zgodzić.

Młodzież dręczą wymagania,

Nieustanne narzekania,

Wyobraźnia wręcz uboga

I kaprysem ścięta głowa.

Dziś kto stary, ten haruje.

Młody leni się, próżnuje.

Dawniej młodzież pracowała

I przyjemność w tym czerpała.

Dziś krów takie wypasanie

By budziło rozgniewanie

I protesty, oburzenia

I społeczne rozdrażnienia,

A człek staje się statecznym,

Gdy się bawi pożytecznym;

I dlatego moi Drodzy!,

Zdałoby się, że ubodzy

Młodzi ludzie kiedyś byli,

Bo się pracą wciąż trudnili,

A przeciwnie! – to wyzwanie,

Jakim było krów pasanie

Przekształcało się w zabawę

I w spotkanie, które w sławę

Rosło w chwałę wszak radości

I z korzyścią swej wartości,

Że krów w lesie pilnowanie

Było szczęściem na polanie.