UKOJENIE

Dobrze, że jesteś, Panie mój i Boże,

Bo gdy mnie człowiek boleśnie zawiedzie,

Głowę na piersi Twej, Ojcze, położę,

Nie narzekając będę cicho siedzieć

 

I się wsłuchiwać w bicie Twego Serca,

Które jak słowa będą mi wyznaniem,

Że w Twoich oczach jestem coraz lepsza

I że na miłość zasługuję, Panie.

 

Dobrze, że jesteś, Panie Wszechmogący,

Bo tylko w Tobie mam smak pocieszenia,

Bo człowiek ciągle o wszystko naglący

Nie da mini gdy, jak Ty, ukojenia.

 

Sama nierzadko i siebie zawiodłam,

Sama się sobie przyglądam wciąż obca,

Sama od siebie więcej niż Ty żądam.

Trud potęgując, choć droga nieprosta.

 

Dobrze, że jesteś Boże mój Jedyny,

Bo dzięki Tobie chodzę po jeziorze

I jestem syta, choć mam okruszyny,

Bo nikt jak Ty mi Panie nie pomoże.

 

Chcesz, aby Ciebie Panie umiłować

I by przestrzegać prawa, któreś stworzył,

I obiecałeś – nie będę żałować,

Bowiem w nagrodę mój stan się pomnoży.

 

Dobrze, że jesteś Panie mój i Boże,

Bo tylko w Tobie szczęście jest człowieka,

Bo kiedy nogi zniewala rozdroże

Wiem, że na końcu ścieżek tych mnie czeka

 

To, za czym każdy tak błądzi i gania,

Do czego wstaje wbrew cierpień o świcie

I o co walczy, na nogach się słania…

To, Ojcze Nieba – Droga, Prawda, Życie.

grafika pochodzi ze strony: tapeciarnia.pl