PRZEŻYĆ

Kiedy przyjdzie nam się rozstać

I kto pierwszy z nas odejdzie?

Kogo dotknie serca rozpacz,

Gdy samotność obok będzie?

 

Kto zatęskni jako pierwszy,

Krzyż na plecach wspomnień niosąc?

Kto okaże się silniejszy?

Kto zastygnie pod traw rosą?

 

Komu przyjdzie w pojedynkę

Kawę wypić wczesnym rankiem,

Albo usiąść pod kominkiem

Z myśli swoich smutnym wiankiem?

 

Kto zasiądzie do obiadu

Przy talerzu pustym obok

We łzach gorzkich wodospadów…

I kto pójdzie sam już drogą?

 

Kto z nas będzie grób odwiedzał,

Opowiadał nad nim szeptem,

Co dziś zrobił, co zaniedbał

I że coraz słabsze serce?

 

Kto zostanie w naszym domu

Tym jedynym jak na straży?

Kto zapłacze po kryjomu,

Że się odejść tylko marzy?

 

Kto choinkę będzie stroić,

Wyciągając z pudeł bombki?

Komu rozpacz dusze złoi,

Bośmy byli jak gołąbki?

 

Kto opłatek zje samotnie,

Nie podzieli się święconką?

Kto w tęsknocie dżdżu przemoknie,

Chociaż będzie świecić słonko?...

 

Dziś jesteśmy jeszcze razem

Po tych wspólnych, licznych wiosnach,

Z dosyć ciężkim to bagażem

Doli, która nas przerosła.

 

I choć młodość przeminęła,

Nasze ciała opuściła –

Tym się wcale nie przejęłam,

Tym się też nie zasmuciłam.

 

Patrzę na te wspólne lata,

Na te trudy i radości,

Los, co podłe figle płata,

I wytrwałość w nas miłości,

 

I tak duma mnie rozpiera,

Wdzięczność wielka mnie uskrzydla,

Chandra również nie doskwiera,

Choćby chciała złapać w sidła.

 

Obejmuję twoją rękę

Pomarszczoną swoją dłonią.

W piersi bije wdzięczne serce,

Że dziś jeszcze mam cię obok.

 

Tym momentem się napawam.

Jutro może go już nie być.

Przy modlitwie wciąż powtarzam,

Że chcę starość z tobą przeżyć.

grafika pochodzi ze strony: tapeciarnia.pl