NA MOIM NIEBIE

Na moim niebie ziarna jaskółek

Jakoby wstążki kreślonych kółek,

Jakoby zboże rzucane w ziemię,

Lub koczujące pod słońcem plemię;

Trzepoty skrzydeł w czarnych smokingach,

Czas roztańczony w strzelistych śmigłach

I pięciolinie drutów z nutami,

Co się zrywają w lot ptaszynami.

Na moim niebie skowronek wisi,

Śpiewem sprzeciwia się głuchej ciszy,

Skrzydłem jak wiosłem pluska w obłokach

I patrzy na mnie dumnie z wysoka.

Na moim niebie chmury w dal płyną,

Zdają się szeptać, że nie przeminą,

Malują kształtem skojarzeń piękno,

Wzruszeniem w ziemi bezradnie miękną.

Na moim niebie wiatr w białych żaglach

Jak na uśpionych spokojem stawach

Dryfuje wolno nurtem milczenia

Jak liść zerwany z drzew od niechcenia.

Na moim niebie kwiaty dmuchawców

Torem puszczanych dawniej latawców

Jak puch spod skrzydeł anielskich lecą

I w złotym blasku bielą się świecą,

A tuż nad nimi klucze żurawi

W świat odlatują, który je wabi,

Instynktem zmiany płoszy z ukrycia

I pcha w wędrowną pielgrzymkę życia.

Na moim niebie w szlakach podróży

Samolot moją samotność wróży

I bezszelestnie sunie w nieznane,

W inne – od ziemi mej oderwane.

Na moim niebie słońce wygasa

Kreślone pędzlem drzew w parkach, lasach,

A po nim gwiazdy w milionach świecą

I deszczem iskier na ziemię lecą,

I księżyc niczym lampion przy drodze,

Co wyobraźni zaciąga wodze,

I blady strumień jego jasności,

Co się rozmywa w morzu ciemności.

Na moim niebie oczy me płoną

I wszystko wokół zachłannie chłoną,

Jakby pamiętać to wszystko chciały,

Co widzą teraz lub… co widziały.