U JERZYKA

We Wąsoszu na Nowinach są Dekilatesy,

W których sypią się pieniążki jak z dziurawej kiesy.

O piętnastej się gromadzą chłopaki od Zdzicha.

Niejednemu się od rana dziś obficie kicha.

Obok sklepu są ruiny zaniedbanej szkoły,

W której okrzyk zda się słyszeć beztrosko wesoły.

Naprzeciwko sklepu mieszka starsza pani Wojna,

Choć tak ciężko się nazywa – kobieta spokojna,

A tuż obok dom Beaty i Gabrysi Gontek,

A za nimi wzdłuż ulicy domów równy rządek.

A po prawej tego sklepu stoi straż pożarna

W ochotników w różnym wieku obfita i szwarna.

W sklepie kiedyś pustką straszną regały świeciły;

Dziś bogato obstawione tracą swoje siły.

Kiedyś trzeba było czekać w kolejkach podłużnych

Na chleb jako szczodry grosik państwowej jałmużny.

Kiedyś można było wybrać ocet, albo mąkę,

Więc kobiety zakup taki chowały w podomkę.

Dzisiaj można oczopląsu dostać od różności,

Aby mądrze coś zakupić z tych rozmaitości.

Dzisiaj trudno jakąkolwiek decyzję ogłosić,

Kiedy trzeba ekspedientkę o cokolwiek prosić –

Tyle tego jest wszystkiego w tej małej przestrzeni,

Że biednemu człowiekowi aż się w oczach mieni.

Jedno tylko pozostało w tym miejscu bez zmiany –

To, że wszyscy się w tym miejscu ciągle spotykamy

I możemy tak, jak dawniej, pośmiać się, pogadać,

Pogawędzić, pożartować i poopowiadać,

Powspominać dawne czasy z lekkim rozrzewnieniem,

By do domu później wrócić z rześkim rozmarzeniem.

Sklep ten prosto się nazywa, bowiem: „U Jerzyka”.

Przyjdź!, by poznać ze wsi ludzi; nie żałuj grosika.