SZCZĘŚCIE

Tulę czule w ramionach głowę Twoją Panie,

Przyklejając do piersi Krwią płynące włosy.

Niech Korona Cierniowa w mym sercu zostanie.

Chcę czuć Twojej Miłości tę bolesną słodycz.

Dłonią lekko dotykam Twej skroni i brody,

Chcąc w ten sposób ukoić wciąż krwawiące rany.

Trudno w sobie odnaleźć okruszyny zgody

Na to, że byłeś przez nas tak potraktowany,

A i dziś, kiedy widzę tę pogardę ludzi

Wobec Ciebie na strzępy Krzyżem rozdartego,

Wielka rozpacz i gorycz się w mej duszy budzi,

Bo Cię widzę w cierpieniu – Ciebie niewinnego,

I dotykam Twej skóry z ogromnym wzruszeniem,

Bo świadoma, że kiedyś Mamusia Maryja

Całowała Twą buzię z wielkim rozczuleniem…

A dziś Krew się przez skórę kroplami przebija.

Dłońmi ręce Twe Panie do twarzy przytulam,

Przykładając swe usta do Twych ran po gwoździach –

Twoje ręce, co czynią i czyniły cuda.

Świat dziś tonie o cuda te w błagalnych prośbach.

Trzymam dłonie Twe Panie z niezwykłą wdzięcznością,

Bo świadoma, że byłeś za nie prowadzony

Przez Mamusię Maryję, która to z miłością

Wprowadzała Cię Panie w przyziemne odsłony.

Do Twych nóg się przytulam, stopy twe całując.

Kiedyś rzemień sandałów oplatał je w drodze.

Dziś strumienie Krwi palce Twe Panie krępując,

Zaciskają je gwoździem bezwzględnie i srodze.

A, pomyśleć, że kiedy byłeś małym dzieckiem

Mamusia Twa Maryja w dłoniach je trzymała,

Pochłaniając Cię czule Swym troskliwym wzorkiem,

Gdy Twe pięty, paluszki obcałowywała.

Dziś z zapartym oddechem świat Cię wypatruje,

Wzrokiem głodnym sięgając poza horyzonty.

Cały świat Twoich kroków w ciszy nasłuchuje,

Zaglądając w najmniejsze szczeliny i kąty.

Mam Cię Panie w mym sercu – spokój bogobojny,

Chociaż wszystko dokoła szaleje w zamęcie.

Mój czas w Tobie, przy Tobie przemija spokojny,

Bo mam Ciebie mój Boże – dzięki Tobie szczęście.