WIGILIA

A, w Wąsoszu w zaspach domy przykucnęły,

Bladą smugą światła wypełzły spod śniegu

I choinki w oknach jak panny stanęły

Zdobione bogato przy muzyce śmiechu.

Zapach się żywiczny unosi igliwiem,

Jabłkami, co krwistą błyszczą politurą.

Gałązki pączkują obficie piernikiem

I stroją się jabłek królewską purpurą.

Na kuchni pęcznieje już kapusta z grochem

I grzybem suszonym parują półmiski,

Makowce spod ścierek lukrowanym okiem

Zdają się spoglądać na słodkie serniki,

A tuż obok drzemie chleb w rumianej skórce,

Którego woń ziaren unosi się wszędzie,

Barszcz z buraka pachnie w ziołowej obróbce,

Z cebulą zmieszane w stylu wiejskim śledzie.

Płomień ognia smaży karpia kawałeczki

I gotuje wodę z łyżką cynamonu,

W której dojrzewają suszone śliweczki

Doprawione kroplą miodowego słodu.

Na stole, co białym obrusem nakryty,

Stoją jarzynowe sałatki i świece,

I opłatek siana falbaną obszyty

Jak Dzieciątko Jezus, co wyciąga ręce…

Czas zacząć Wigilię – pierwsza gwiazda świeci,

Goreje na niebie, dobre wieści niesie.

Radością beztroską promienieją dzieci,

A mnie wspomnień łza serce delikatnie gniecie.

W każdym domu zabrakło nam kogoś bliskiego

I każdy z nas spogląda na miejsce przy stole,

I przy pustym talerzu chce ukochanego –

Tego kogoś zobaczyć w swym rodzinnym kole…

Po kolacji wyjdziemy w kierunku Kościoła,

Tłumem wiernych ruszymy razem na Pasterkę,

Usłyszymy wiatr, który bliskich naszych woła!,

Wypowiada ich imię, trzyma nas za rękę.

Rozejrzymy się wokół i brak zobaczymy

Wszystkich, którzy niedawno nam towarzyszyli.

W twarzach swoich sąsiadów na pewno ujrzymy

Tych, co tutaj na ziemi nas pozostawili:

Mączyńskiego, Pabiasza, panią Werensową,

Jadzię Okłę, Wierzbickich, Zosię Brzezińskiego,

Jakuowskich i w wieku sędziwą Ciasiową,

I niedawno żegnaną mamę Skowrońskiego,

Lusię Zygmunta Kosa, mamę pani Fredzi,

Pieczyków i Kajową, Serków i Młodawskich,

Pawlika, co w pamięci pod jabłonią siedzi,

A wszystkim im przewodzi ksiądz Janek Kudłacik…

Wzruszenie mnie ścisnęło za gardło i serce,

Więc wszystkie dusze zmarłych Bogu podaruję

W modlitwie, Jezuskowi składając na ręce –

W ten sposób za nich wszystkich Panu podziękuję.