PRZESZŁOŚĆ

Słyszę kroki w przedpokoju, na tarasie,

Szum wody, którą podlewasz w oknach kwiaty…

Wszystko ponoć się dzieje w odpowiednim czasie…

Siwą trawą porosły bezpłodne rabaty…

Fotel trzeszczy pod tobą splecioną wikliną,

Budząc ciszę w pokoju twoim na poddaszu…

Liście z drzew opadają złotą serpentyną

Bezszelestnie, milcząco, nie tworząc hałasu.

Słyszę w kuchni twój oddech i dźwięk filiżanek.

Idę, by poprosić ciebie o herbatę,

Lecz oprócz pustki, wiatrem nadętych firanek

Nie zderzam się z tym moim wyczuwalnym światem.

Przy stole siedzi przeszłość w białych rękawiczkach

I patrzy na mnie smutnym, współczującym wzrokiem.

Nie wiem, co ją w tęsknocie mej aż tak zachwyca?!,

Że wodzi za mną wiernym, rozkochanym okiem.