JAK WODA

Chcę być jak woda, która pachnie niebem –

Niebem, co spada kroplami na ziemię,

Która przepływa pokornie pod drzewem,

Troską obmywa spragnione korzenie.

Chcę być jak woda we rwącym potoku,

Na brzegach której trawy porośnięte

Dają charakter błękitnemu oku,

Czyniąc dla ciszy szumem rzęs przynętę.

Chcę być jak woda, bo nieposkromiona

I w wiecznym biegu, a niepokonana,

I w dzikim nurcie wręcz niedościgniona,

Linią koryta w istnienie wpisana.

Chcę być jak woda – zwierciadło błękitu,

W które się wtapia wszechświat z zaufaniem;

Niewyczerpana skarbnica pożytku;

Początek tego, co jest lub nastanie.