NIEDOSTRZEŻONE

Banalny odruch radości ust nieświadomych,

Spojrzenie w oczy wyrwane skrzydłami z serca,

Swobodne strumienie kroków nieposkromionych,

Drobinki kształtów rzeźbionych pod siłą palca,

Wędkarstwo na wabik słuchu dźwięków w głębinie,

Żeglarstwo wzroku, co umie sunąć w przestrzeni,

Pływanie w słowach, co kroplą w wytrawnym winie

Znaczą lot myśli pod banderolą promieni,

Milczenie wspólne przy filiżance herbaty

I dotyk dłoni, która dłoń naszą rozgrzewa,

Kalendarz na ścianie pożółkły i pstrokaty

I trzask w kominku ogniem trawionego drzewa –

To wszystko nam jest dane za darmo w hojności,

A przez nas w codzienności wręcz zaniedbywane.

Wciąż chcemy czegoś więcej w głodzie zachłanności,

Tracimy więc bogactwo podle roztrwaniane.

Nie dostrzegamy smaku w okruchach istnienia,

Choć z nich się właśnie składa cały bochen chleba.

Na oślep wciąż szukamy sensu i znaczenia,

Choć do szczęścia niewiele nam w życiu potrzeba.

Gdyby przysiąść na ławce, rozejrzeć się wokół,

Analizą ogarnąć, co sprawia przyjemność,

Każdy by zauważył, że miłość i spokój,

Zdrowie, które zapewnia wszelką umiejętność.