SPOTKANIA

Dotykałeś tych oczu, co wpatrzone w ciebie,

Zdały się sądzić twą duszę tylko po pozorach,

A ty w drodze o rosie i sczerstwiałym chlebie

Błąkałeś się po świecie w różnych życia porach.

Dotykałeś tych dłoni, które w powitaniu

Chłodem obojętności granice znaczyły,

Wbrew twojej nadziei i oczekiwaniu

Dystans w kilometrach odległych mierzyły.

Dotykałeś ust niemych myślą zeszpeconych,

Które się szeptem rwały do lotu jak ptaki,

I po tych ścieżkach smutnych, żalem utrudzonych

Zdałoby się, że człowiek wszędzie jest jednaki,

Lecz wśród wielu twych spotkań z ułomną naturą,

Co ma serce kapryśne i nieokiełznane,

Co się wydawać może gorzką i ponurą,

Znaleźć można osoby szczerze rozkochane

W apetycie na życie, we wszelkim stworzeniu,

W czasie, który jest często w hojności swej próżny –

Dzięki takim osobom, choćby w przygnębieniu,

Każdy dzień, nawet szary, uznasz za dzień słuszny.

Warto zawsze iść dalej, gdy cię tutaj nie chcą,

Strzepnąć proch z nędznych butów i ruszyć przed siebie,

Wierzyć, że się ta chwila kiedyś stanie lepszą,

Bo są gdzieś dobrzy ludzie pod bezkresnym niebem.