INWESTYCJA

Dokąd tak spieszno tobie człowieku?

Za czym tak pędzisz wręcz niestrudzenie?

Zmagasz się z sobą samym od wieków,

Bo wciąż cię ściga za czymś tęsknienie.

 

Później, gdy przyjdzie życie zakończyć,

Spojrzysz do łóżka ukrzyżowany

I myśl się zacznie w twych żyłach sączyć,

Żeś jest przez siebie sam oszukany.

 

Poznasz, że mogłeś wybrać inaczej,

Skupić się jednak na wyższych celach.

Teraz twa dusza po kątach płacze,

Gdyż nie ma w tobie wszak przyjaciela.

 

Za dużo było chorych ambicji,

Którymi szczuło cię społeczeństwo.

W burzy podszytych strachem emocji

Sam zgotowałeś sobie męczeństwo,

 

Goniąc za wszystkim, co bez znaczenia,

I przegapiając najistotniejsze…

Kiedyś świat powie ci „Do widzenia”,

I cię przeszyją wnioski najśmielsze

 

Żeś powierzchownie przeszedł przez życie,

Trzymając w dłoniach pełne walizki

I stojąc dumnie na samym szczycie,

Lecz całkiem obcy swym wszystkim bliskim

 

I bez trwałego w sobie bogactwa –

Tylko z bagażem rzeczy ci zbędnych.

A ty, choć człowiek, to na wzór ptactwa

Ulecisz w Niebo bez drogocennych

 

Bagaży, któreś zgromadził, zebrał…

Zostawisz wszystko – odejdziesz nagi.

Pojmiesz, żeś zyskał, lecz więcej przegrał,

Dlatego pustka sumienie trawi,

 

Bo życie dane jest dla miłości

I dla szacunku siebie wzajemnie.

Śmierć zje twe ciało, zostawi kości.

Dusza żyć będzie zaś nieśmiertelnie,

 

Więc warto zatem w nią inwestować,

Aby, gdy przyjdzie zasnąć na wieki,

Nie tęsknić oraz nic nie żałować,

Z uśmiechem zamknąć martwe powieki.

grafika pochodzi ze strony: tapeciarnia.pl