MIEJSCE

Mam takie miejsce na ziemi,

W którym się często zaszywam,

Pod wodospadem promieni

Duszy swej młodość odkrywam.

Odsuwam na bok zmartwienia,

Zamykam drzwi świata wrzawy

I w ciszy, bez uprzedzenia!,

Zastygam na dłoniach trawy

Wsłuchana w nieba milczenie,

W szum, szelest, plusk rozmyślania…

Nikt o tym miejscu nic nie wie.

W nim jestem nie do poznania.

Wygasa we mnie fantazja,

Zastyga humor i wigor,

Napełnia serce nostalgia,

Zaduma zbiera swe żniwo.

Słowami ust nie kaleczę.

Strapieniem głowy nie trudzę.

Jestem szczęśliwa, – nie przeczę –

Bo w rozmarzeniu się budzę.

Nie pragnę już towarzystwa,

Gdy w miejscu moim przebywam.

W nim jestem szczerze przejrzysta.

Niczego wszak nie ukrywam.

Odarta z wszelkich pozorów

I wolna od oczekiwań,

Kaprysów, jak i nastrojów,

Od ludzkich, różnych poczynań.

Zaszywam się w moim miejscu.

Zapadam w nim w zapomnienie

I czuję ulgę na sercu,

A w duszy słodkie natchnienie.

I niech tak już pozostanie

Na wieki, albo i dłużej –

To moje w nim przebywanie…

W rozkoszy oczy wciąż mrużę.

Nie chcę już wracać do… żywych?!,

Co karmią wilczą ambicję.

Spragniona doznań uczciwych

Jestem w mym miejscu i milczę,

Pochłaniam me otoczenie

Pachnące deszczu świeżością,

A na ramionach drzew cienie

Pieszczą me zmysły czułością.

To moje miejsce na ziemi

Bezcennym jest wyciszeniem.

Gdy wszystko wokół się zmieni,

To miejsce będzie schronieniem,

To miejsce będzie azylem

Od wszystkich i od wszystkiego.

W nim spędzam swe piękne chwile

I nic nikomu do tego.